Het was fijn ,bedankt en tot ziens

Beste kiwi lezers en lezeressen,

Het is nu dan echt zover, het aller laatste bericht wat wij plaatsen op dit reis logboek.
We willen jullie onze laatste perikelen betreffende ons verblijf hier niet ontnemen dus het allerlaatste nieuws zullen we met jullie delen.

Ondertussen zijn we druk met de grondwerkzaamheden gestart ter voorbereiding voor ons toekomstige huis en aanverwanten.
We hebben foto’s gemaakt welke we jullie niet zullen onthouden, maar hier is goed op te zien wat er eerst niet was en nu wel.
Wat ons als eerste opviel was hoe groot het eigenlijk allemaal wel niet is. (geworden)
Natuurlijk waren we ons er wel van bewust dat we veel grond hadden gekocht, maar nu wordt het visueel zichtbaar zeg maar.

We zijn ontzettend enthousiast om alles voor elkaar te krijgen zoals we dat in ons hoofd hebben, maar dat zal nog wel even duren. Als het goed is hebben we de tijd dus geen nood.
Elke week gaan we nu richting Waipu om te kijken hoe het zich ontwikkelt en 2 weken geleden hebben voor het eerst op onze eigen weg mogen rijden, echt een waanzinnig gevoel!
We moeten toch nog even geduld hebben voordat we echt met de bouw van ons huis kunnen beginnen, maar hopenlijk kunnen we over een jaar starten.
We hopen binnenkort de schuur op te gaan zetten en dit als een woonhuis omtoveren want..... Ludo heeft een baan gevonden wat betekent dat we in Februari/Maart weer gaan verhuizen maar dan nu echt naar Waipu, onze eindbestemming.
Hij moet nog het een en ander bespreken met zijn toekomstige baas, maar de vooruitzichten zijn goed dus het wachten is wederom beloond.
Peet is alweer druk aan het solliciteren geslagen dus hopenlijk kan ze een baan vinden binnen niet al te lange tijd.

Verder begint het hier lekker te zomeren en de voorspellingen voor kerst zijn uitmuntend mooi.....
We hebben vernomen dat het in Nederland sneeuwt en dat er een witte kerst verwacht wordt.Toch hoort dat meer in ons hoofd thuis hoor jongens een witte kerst...... Het is nog steeds apart om in je korte broek Jingle Bells te horen, het klopt gewoon niet en het zal nooit wennen.
Maar zodra de kerst voorbij is dan kunnen we toch wel weer heel erg aan de zomer wennen hoor, dit is echt niet vervelend.

Vorige week hebben we nog een Nederlands onderonsje mogen beleven hier in NZ. We hebben met verbazing staan te kijken en beleeft hoe je binnen een paar minuten jezelf in Nederland kunt wanen.
Maar om bij het begin te beginnen, Karin Bloemen kwam naar Nieuw Zeeland.
Wij hadden haar als eens in Nederland gezien dus die 2 kaartjes waren zo gekocht natuurlijk. Het enige wat wij niet door hadden was dat zij was uitgenodigd door “The Dutch Connection”, oftewel een vereniging van Nederlanders in het buitenland.
Je kent ze wel die clubjes die opgericht worden door Nederlanders voor Nederlanders.
Nu zijn wij nooit fan geweest van zo’n club en op deze avond werd heel snel duidelijk waarom.....
Toen wij aankwamen bij de “Schouwburg” liepen zo’n 800 Nederlanders polonaise op Fransje Bauer en Vader Abraham. Niks tegen Frans Bauer en Vader Abraham maar met een paar borrels op dan kunnen wij de lol er nog van inzien, maar nuchter?
We wisten niet eens dat er zoveel Nederlanders in Auckland waren....
Afijn, nadat we dit met open mond hebben bekeken zijn we toch echt even naar buiten gelopen om iets in het Engels te kunnen vinden op een straatnaambordje of zo want het leek net of we met een tijdmachine naar Nederland waren gevlogen.
Peet moest ondertussen ff naar de w.c en loopt langs een prikbord waar de foto’s ophingen van de Sinterklaasviering in Foxton!!!!!!!!
Dat 1 land dit doet ala, maar dit doorzetten in een land waar de gemiddelde kiwi nog nooit van die goede man gehoord heeft ........ wij weten het niet hoor! Niet echt onze “cup of tea “zeg maar.
Maar we dachten nog we komen voor Karin Bloemen dus hup die zaal in.
Eenmaal in de zaal wordt er een heel verhaal afgehandeld over sponsors enzo en.....het “voorprogramma “van Karin Bloemen.
Eerst wordt er 20 minuten gevuld door een man met hele foute humor en ook nog eens Amstedams accent (duh), we hebben ooit eens iemand horen zeggen “ ik start de auto vast” omdat het zeg maar niet zo jofel nootje was, nou dit was er echt een om de auto vast te starten...
Maar Karin Bloemen moest nog komen en we blijven tenslotte Nederlanders ( we hadden al betaald) dus blijven zitten op die stoel natuurlijk.
Vervolgens worden we nog even op een staaltje valse noten getrakteerd met hele foute danspasjes .
Afijn na een half uur op volle toeren met Chiel Montagne te hebben moeten doorstaan kwam eindelijk Karin Bloemen.
En wat was ze fantastisch, echt geweldig!! Dat maakte de hele avond goed.
Er was nog een” afterparty”, maar die hebben we na de muziek keuze te moeten aanhoren maar aan ons voorbij laten gaan.....
We hebben niets tegen Nederlanders of Nederland begrijp ons niet verkeerd, maar deze “Cultuur shock” was even iets teveel voor ons.
We hebben later op een terrasje nog even zitten bijkomen en konden er uiteraard ook wel weer om lachen, maar niet voor herhaling vatbaar dat was wel duidelijk.

De afgelopen 2 jaar zijn werkelijk omgevlogen, en nog geen dag spijt is er voorgevallen in onze uitdaging.
Wij zijn ook van plan om hier oud te worden dat kunnen we nu wel zeggen na 2 jaar, maar zeg nooit nooit. Je weet nooit wat er zich voordoet maar zoals het er nu uitziet zitten we hiet helemaal op onze plek het is echt ons thuis geworden.
Natuurlijk zullen we jullie niet vergeten en contacten voor zover mogelijk bij houden.
Wij willen jullie dan ook hartelijk bedanken voor alle steun en toeverlaat de afgelopen 2 jaar en hopen elkaar zeker weer eens in Nederland te ontmoeten als we weer daar zijn.
Wij wensen iedereen hele fijne kerstdagen en een goed en gelukkig 2010!!

Het was fijn, bedankt en tot ziens............

Liefs
Petra en Ludo